Сопри и љуби ме
ти фалам
дури и кога до тебе сум
ете и тогаш ти фалам
како неизреченото да е крајот
а кажаното, почеток на разделбата
и се бркаме меѓу зборови
како низ лавиринт заплеткани
ти во моите премолчени мисли
јас во твоите итаници низ мене
и никако да ни текне оти да здивнеме треба
малку еве да се одмориме
и за промена да се погушкаме
телата да си ги подушкаме
оти времето ни бега
а ние трчајќи-стоиме во место
небаре ако се помириме со судбата
повеќе ќе боли отколку што не’ дроби сега
застани…застани!
сопри ме и мене
биди помудар и стоп кажи
стави ја раката на срцево
и држи дур не се смири
не гледаш каква будалетинка сум
и колку сакам еден цел живот
во малку време да сместам
биди мудар и смири ме
оти не бива на запален оган да се дува
да се разгори брзо и да прегори
како хартијава на која ти пишувам
така душава набрзина ќе ми прегори
и пепел ќе се стори
оти јас мудра не сум
ниту знам полека да љубам
или барем да се преправам дека умеам
сопри
и мене сопри ме со бакнеж
и само кажи ми дека се’ ќе биде в ред
дека овојпат ќе знаеме како
без да се поболиме
без да се искасапиме
оти мене тежок ми е зборот
и оној што ќе го изговорам
и оној кој ќе го оставам во мене
а и вака и така ме убива
сопри и љуби ме
сопри ме и дај ми да те љубам
дур можеме и знаеме како
дур доцна не е
за тебе…за мене…за нас
