“Враќајќи се низ историјата на градот Скопје, тоа секако не бил првиот земјотрес. За жал, веројатноста дека нема да биде ниту последниот кој што го погодува овој убав град постои и за во иднина. Почнал во пет часот и 17 минути, а продолжил со помали потреси се до пет часот и 43 минути и тоа биле најстрашните и најболни 26 минути во кои 1.070 луѓе го загубиле животот, а 3.000 биле повредени. Биле урнати 15.800 станови и над 200.000 луѓе останале без покрив над глава.
Веста одекнала и се раширила многу брзо и Скопје станало местото кон кое се насочило целото внимание на хуманиот и демократски свет, кој што без двоумење ги презел сите неопходни мерки што ги имал на располагање, за да одговори најбрзо и најефективно што може на болниот крик на погоденото Скопје. Се активирал Меѓународниот црвен крст кој што упатил апел до сите национални организации. Интерпарламентарната унија упатила препорака до сите парламенти и влади да помогнат во обновата на градот а Организацијата на обединетите нации веднаш по катастрофата презела активности за плански и долгорочно да му се помогне на разурнатиот град. Со еден збор, се активирала интернационалната солидарност и пред сѐ, човечноста и човечката свест и совест.
Повеќе не било битно кој на која нација и припаѓа, која политичка идеологија ја следи и на кој бог му се моли. Не било битно ниту тоа дали давањето поддршка ќе биде од интерес или не на конкретната држава. Обединетите нации го активирале системот за поддршка и донеле Резолуција за давање помош при реконструкцијата на Скопје. Тоа бил ден за Скопје и ден кој што остана забележан во аналите на Обединетите нации. Скопје ги спои околу една цел луѓето, институциите, меѓународните организации и воопшто човештвото. Тоа го стави Скопје на пиедесталот како град – симбол на солидарноста, епитет на кој што сите ние се сеќаваме со должна почит, затоа што во секој агол на овој убав град наидуваме на дело кое е потсетник на интернационалната солидарност и потсетник за сите нас за тоа колку сме слаби и немоќни кога сме сами. Потсетник за тоа колку значи подадена рака, понудена помош, топло засолнште и оброк во време кога си изгубил сѐ и си останал сосема сам со својот гол живот,” изјави претседателот на Собранието, Талат Џафери.
“Затоа е важно да се одбележи денов, за да не се заборави, за да биде водилка низ нашето созревање како држава, колку и да сме мали, и наше облагородување како човечки суштества. Ниту природните катастрофи ќе престанат да се случуваат, ниту пак несреќите предизвикани од човечката несовесност ќе престанат да бидат причина за губење на драгоцени животи и за настанувањето на непроценливи материјални штети. Ја имаме моќта и знаењето да можеме да ги увидиме позитивните страни на сплотеноста и единството кон добра цел, благо пријатното чувство на помагање на немоќните. Имавме можност досега да се увериме во бројни прилики. И тогаш кога се случија разорните земјотреси во Турција, Сирија, претходно во Хрватска, Албанија.
Природните катастрофи се случуваат во разни облици. Пожарите беснеат и уништуваат огромни површини на земјината топка. Поплавите го земаат постојано својот данок поради неодговорноста на луѓето. Ураганите, цунамите земаат сѐ пред себе и оставаат пустош од сништа и неостварени желби поради насилно изгубени животи. И, згора на сѐ, светот се соочи и со пандемијата на корона, која го покажа своето грдо лице во секој аспект. Потклекнаа економски, здравствени системи. Човештвото падна на колена. И повторно, солидарноста, соработката и сплотеноста околу крајната цел, придонесе во намалување на ефектот на короната.
Успеавме, затоа што бевме заедно! И, ќе продолжиме да бидеме и понатака градот на солидарноста, градот кој што никна од пепелта и стана споменик на хуманоста!
Да не се повтори никогаш! За многу среќни моменти во нашето убаво Скопје!” – додаде Џафери.
