КОПНЕЖ
Во тивок предел
ме кинат страсти
Тапан со зол дух во слухот ми се врти
Небото пожелува сон
Земјата несоница О ткајачки
исткајте го сонцето
и моето срце на разбоите
белки весело ќе ми биде облечена душата
Од небото без подршка света види
Птица на крст слета
Ме гонат копнежливи очи
Бев крај море
Никаква нежност
Зборот- патека болна
во срцето црта
Сред јато птици
ја губам ли својата љубов
или останувам во ова време.
– Радован Павловски-
