“Се обидувам да го спакувам минатото во најскапоценото ковчеџе на место кое што само јас ќе го знам и да го оживувам само во посебни моменти во сегашноста. Се почесто се соочувам дека во одредени ситуации сум истото дете од некогаш и тоа не ме зачудува…напротив, ме оживува и потсетува која сум… Посакувам да […]
Од “Медена земја” кон “пуста гора”… Во пуста гора!!! – изустив …и наеднаш се скаменив од тоа што го изговорив… “ПУСТА ГОРА” е – …пред многу децении баба ми Елена ми објаснуваше дека е многу страшно да се изговори тоа, а не пак да се посака таму да се оди. Бев дете…и не го […]
. Никогаш не можев да сфатам кога некоj ќе ми речеше: Бог е невидлив ама е околу нас, Па со оглед на тоа што сум љубопитна личност и имам прилично големи очи, мојата вештина на истражување е толку изострена по што почнав во “празниот”простор да го барам присуството на Бога. . Најпрво, ја пикнав […]
Нешто не ти кажав Колку висок оган те изгоре однатре, само ѕидовите празни да ти останат, кај ти покапа месото, светлината, твојата стрмна кожа, оптегната и проѕирна, како вода што не може ништо да ја набрчка: кај ќе ce скине, таму ќе ce состави. A и облеката на тебе што зборуваше cè што можеше […]
Ѕвона Некаде ѕвони. Некаде далеку ѕвони. Звуците се бранови на ветрот низ тревите подгонети. Некаде ѕвони. Продолжително остро и нежно. Глуво е сѐ. Сал ритамот плиска по брегот на железото. Некаде ѕвони. Шибни ме високо и бездно. Бегајте низ кавезот звучен глуво и безнадежно. Некаде ѕвони. Малечок ѕвонам и врискам. Сѐ е затворено. Опчинет за […]
Не знамне научив љубовта да ја делампо денови, недели, месециили како во месарница како парче мртво месо да ја измерампа да тргнам колку ќе ти дадам денесиздинстана на тивок огансо зачини внатре и посоленаа останатото да го замрзнам за друг денне научив на милилитри да ја токмампа евеовој месец секоја вечер по една мала чашказа лека […]
„Секоја година кога треба да падне првиот снег, јас помислувам на жената која мене најмногу ме сакала.“ Секоја година во она доба од годината кога мириса и знаеш многу добро знаеш дека ќе падне првиот снег ја помислувам баба ми. Не ја помислувам често – напротив.И се сеќавам после нејзиниот погреб со татко ми се откостивме […]
Секојпат е недела кога одиш.Светот е веќе создаден,нештата немаат име.Родени слепи, никогаш не ја запознаваме точната форма на луѓето.Вистината е распадната намилиони слоеви и гние во нас;Прекажана од еден на друг,станува мит, сказна, религија.Ако те искажам тебе,ќе те упростам,ќе те унижам, ќе те уништам.Заспиј на постелава од заборав, јас ќе го исправам последниоттврдоглав набор сеќавање.Дојде ли недела, оди.Светот ќе […]
Ги подгревам старите огној Од кои некогаш коските си ги топлевме И врз нив полни казани љубов готвевме За со лажици да црпиме и алчно да сркаме Ко храна со векој да немаме видено Дур од жештината јазиците не ни отрпнаа Та сега ко туѓо месо во устите да имаме И зборој кажуваме без да […]
во умот сум ти удобно навалена со пуштена коса и боса гола со испишани зборови на телото навезени ете таму ти седам и те опседнувам мислите ти ги земам низ прстиве ги вртам како старец бројаница во збрчканата рака во умот сум ти зад сите врати затворени и заклучени а клучот го запретувам и од […]