2. Преку телефонските оператори секојдневно да се испраќаат до сите граѓани едукативни пораки (преку маил, смс пораки и другите социјални мрежи).
3. Сите министерства и другите државни институции (посебно Центарот за управување со кризи, МВР, МО и др.), општините и месните заедници, како и штабовите за цивилна заштита да се вклучат во едукацијата на граѓаните.
Посебно е битна улогата на полицијата која со предупредување за почитување на мерќите ќе влијае превентивно.
4. Министерството за здравство, здравствените установи (од јавното и приватното здравство), посебно матичните лекари, педијатри, гинеколози, стоматолози и другите да ги едуцираат сите свои пациенти со доставување на препораки преку емаил или телефон.
5. Верските заедници преку своите службеници, секојдневно да ги информираат и едуцираат своите верници и пошироко.
6. Универзитетите, средните и основните училишта да ги едуцираат студентите и учениците преку праќање на маилови, смс пораки итн.
7. Политичките партии со јавни настапи, информирање и едукација пошироко, но и нивните членови, можат многу да придонесат во спречување на ширенје на вирусот и борбата против лажните вести, теориите на заговор и сл.
8. Невладините организации можат да помогнат во информирањето и едукцијата на граѓаните преку планирани активности со вклучување на експерти и сл.