ВМРО-ДПМНЕ е во голем напор да докаже дека поразот во првиот круг е, всушност, победа, иако нивниот резултат е меѓу најлошите во последните една-две изборни децении во Македонија. Да биле изборите парламентарни, ќе освоеле убедлива победа против власта, а да биле локални, победата ќе била уште поголема. Да беше бабата дедо, Гордана ќе беше Стево. Според нивните весели математики, да беа изборите европски, можеби ќе имаа повеќе пратеници и од германската ЦДУ. Ама, бидејќи се претседателски, најверојатно ќе ги изгубат. Но, тоа не е ни важно, бидејќи тие веќе прогласија победа во внатрепартиските структури, а тоа, сепак, беше и примарната цел на новото раководство на партијата за овие избори.
Полемиката, пак, што се води на левицата за тоа зошто победата во првиот изборен круг не е поголема, покрај мноштвото критики за резултатите од владеењето во изминатата година-две, традиционално, ги извади на површина и сите фрустрации, суети, нерасчистени сметки, целата завист и љубомора што Заев успеваше да ги потисне фуриозно испорачувајќи ја во последните две години меѓународната иднина на земјата. Многумина од овие разочарани левичари би се согласиле и Груевски да се врати на власт од Будимпешта, само за да му докажат на Заев дека „они“ сè на време кажале и предупредиле, ама кој нив да ги слуша! А да не им одговараше на сите СМС пораки, Заев навистина ќе можеше и нешто попаметно да направи во сопствениот двор за кој сега му доделија метла да го зачисти.
***
„Нема правда, нема гласови“, е резултатот по првиот круг од гласањето за претседателските избори. Се плашам дека е поголема таа тема од метлата со која Заев мисли да подзачисти меѓу двата изборни круга.
Колумната на Сашо Орданоски, во целост за civilmedia.mk прочитајте ја тука.
