Во ВМРО-ДПМНЕ не само што нема трет, туку нема ни втор кандидат. Додуша имаше, ама и тој „одеднаш“ се предомисли
Во Домот на културата, кој на присутните по обичај им го активира Павловиот рефлекс дека се дојдени да густираат 30-тина композиции од новиот „Фолк-фест Валандово“, овојпат ќе настапи само еден (под)изведувач. Слично како кога МТВ сама решава кој ќе ја претставува Македонија на Евровизија, „така некако“ се случи и ВМРО-ДПМНЕ да избира претседател во „избор“ од само еден кандидат.
Kандидатската програмска песна ќе ја изведе талентираниот Христијан Мицковски, по текст, музика и аранжман на култната група „Фамилија“, формално придружуван од оркестарот „Демократски труби“. За да нема никакви изненадувања (проблеми со тонот или техниката) ќе пее на плејбек, со 300 претходно обработени гласови на пратечките вокали, во фестивалски жаргон наречени „делегати“.
Ме интересира дали во првиот ред ќе седи Влатко Ѓорчев или ќе се скрие во некое ќоше. Не за друго, туку затоа што токму тој пред два месеца беше многу гласен по прашaњето за демократијата и слободата во Македонија. Јавно прашуваше – каква е таа демократија и слобода, ако во над 30 општини на локалните избори имало само двајца кандидати – еден од коалицијата на ВМРО-ДПМНЕ, и еден од коалицијата на СДСМ. Тоа значело дека владеат притисоци, страв и неслобода, штом никој трет не се кандидирал.
Сеа Влатче, шо праиме? Во ВМРО-ДПМНЕ не само што нема трет, туку нема ни втор кандидат. Додуша имаше, ама и тој „одеднаш“ се предомисли. Што можеби и прилега за некој кому презимето му е во конфликт со идентификација за храброст (Страшевски). Ќе звучам дискриминаторски, ама на ВМРО-ДПМНЕ навистина не и прилега кандидат, а уште помалку претседател со презиме кое асоцира на страв или престрашеност.
Колумната на Катерина Блажевска во целост прочитајте ја тука
