Има едни жени
Жени-карпи
Кои чинам дека земјава ја крепат
Дека се’ од нив излегло
И се’ во нив се враќа
Едни чудни жени
Кои напати лик нежен имаат
И тело синкир една торба не ќе додржи
Како од воздух праени
Како да не чекорат туку лебдат
Како три прсти над земја да се лелеават
Ама карпи жени
Оти плеќите нивни крепат годиништа
И не се свиваат дури и кога чеда си закопуваат
Кои однатре плачат
И во себе прамени коса си корнат
Од бол
Од јад
А на лицата ништо не им се гледа
Само очите им темнеат
Како црното од душата низ нив да излегува
Има едни жени
Карпи се
За од нив камин в куќа да си направиш
На зиме да те грее
На лето утеха за студот шо ќе дојди да ти дава
За храм од нив да сториш
Во кој и срцето и телото ќе ти спијат
Таквите жени љубов не водат
Таквите жени умираат и се раѓаат во нив дур си
Ете тие
Таквите жени и тебе со нив те носат
Како дете да си им
Како последното нешто што на светов останало
Како последното видело за нив во овој живот
Има едни чудни
Едни многу чудни жени
Карпи жени
Тие со векови можат да стојат пред врата
Да чекаат
Да молчат
Да се надеваат
Стројни и исправени
Тие во матките универзуми носат
И простум живот даваат
За семката да продолжи
За да не се изретчиме
Да не не’ снема
Има едни жени
Карпи жени
А среде карпата
Внатре
Срцето им чука ѓоа за тројца работи
И затоа брзо им се арчи
Со секој здив од себе земаат
За на другиот да дадат
Од секое пумпање крв за тебе
А она малку шо ќе остани таа ќе го земи
Има едни чудни жени
Кои ако ги скршиш
Маж никојпат не ќе бидиш
Оти таквите ко пукаат земјата се треси
И небото плачи
Таквите ко се рушат
Пеплишта остануваат
Ниту дом
Ниту храм
Ниту огниште појќе од нив бива
Од тие едни чудни
Многу чудни
Карпи жени
