Заврши фазата на топло-студено во преговорите со Грција, од кои зависи иднината на Македонија, односно на нејзините граѓани. Можеби навистина е сработено многу, како што известуваат министрите преговарачи Димитров и Коѕиас, секогаш со видлива напрегнатост да остават впечаток на умерен оптимизам. Попрецизно кажано, најмногу внимаваат кога зборуваат пред камери и микрофони да не дадат и најмал повод дека страната која ја застапуваат е виновна за евентуален неуспех, но и да не предизвикаат револт и недоверба во својата земја, истовремено да не ги навредат соседите поради што навистина и двајцата министри беа постојано во крајно деликатна позиција. Но маневарскиот простор е толку стеснет што не може да се врти ни лево ни десно. Или напред или назад, а не може уште долго да се стои ни во место.
Последната етапа на преговорите меѓу Грција и Македонија е потешка од искачување на Монт Еверест без боци со кислород. Ако се завртиш назад, паѓаш во амбис. Ако тргнеш напред со погрешен чекор, пак паѓаш во амбис. Ако останеш во место, сигурно завршуваш со „бела смрт“ со убава слика пред очите, ама мртов. Единствен спас е да се освои врвот. Како без кислород. Со голтање на краставата жаба, која ја предложи колегата Зоран Дограмаџиев уште пред повеќе години кога беше малечка и лесно голтлива. Тогаш професионалецот од светски ранг напиша: „На овој пат сите мора да голтнат по една жаба, што порано, тоа полесно. Најлесно е кога е полноглавец“. Нашата жаба оттогаш наваму толку нарасна што или сите ќе ја голтаме или остануваме да висиме над бездната, додека не паднеме и исчезнеме.
…
Секое поинакво решение би било неодржливо на подолг рок. Ставот дека решението мора да биде одржливо го прифаќаат и Грција и Македонија, со силна поддршка и на ОН, на Брисел и на Америка. Затоа е и многу тешко конечното решение. Ако Македонија се почувствува онеправдана, понижена или присилена да направи нешто против интересите на државата и на сметка на националниот идентитет и на јазикот решението нема да биде одржливо, дури и на пократок рок без оглед на какви било договори и уставни промени. Одржливоста на решението е најголемата гаранција дека Македонија не може да биде препуштена сама на себе во преговорите со помоќната Грција. Добриот компромис подеднакво ги прави среќни или несреќни двете страни. Умешноста на политичките лидери и на меѓународниот фактор е да ги направи двете страни подеднакво среќни.
Колумната на Ерол Ризаов во целост прочитајте ја тука
