Милувам прашинка да си,
тих повеј да ми те донесе…
Прашинка љубов, прашинка ништотна,
прашинка невидна,
но сепак љубов, сепак љубов.
Дај да те имам во дланкиве
Нетежина, Несетило.
Дај да поверувам дека си во мене,
стуткана некаде во мене.
Милувам прашинка да си,
Тих повеј да ми те донесе…
Како што на пролет цветниците зачнуваат
дај да те заплодам,
за да се родиш во мене
љубов богатница, љубов имовита,
љубов плод љубов надрочен.
Милувам прашинка да си,
тих повеј да ми те донесе…
Но, јас те имам немаштино
најтрајна недостиг,
најблиска недофат,
најголем недорек,
па место грижата за тебе
поначесто сум доволен од себеси.
