Блаже Конески
Јас сакам да те знам
проѕирна, далечна, мила:
од коприна те ткам,
од јасна ѕвездена свила.
И ти во искреста игра
со виор и сињак, сен и светлина
минеш низ приказен крај,
ти бледо чедо месечинско
минеш низ приказен крај,
и како далечен, и како трепетен,
како радосен ѕвон
ѕуниш во мојот сон.
Јас сакам да те знам
проѕирна, далечна, мила
од коприна те ткам,
од јасна ѕвездена свила.
