Писмото што Светиот синод на МПЦ-ОА го испрати до Бугарската православна црква, е уникатен потег прилично различен од досегашното конзервативно одвивање на работите кога станува збор за прашањето за стекнување статус на автокефалност, чекор кој може да донесе некои позитивни ветришта од аспект што ние, за жал, сме во ситуација во која нема што да загубиме. Но, сепак, вистинската адреса за автокефалност и натаму е Српската православна црква.
Ова во изјава за МИА го посочува Даниел Димевски, верски аналитичар и магистер по меѓународно право, дипломатија и политика.
Де факто, вели Димевски, во ситуација сме во која не сме признаени де јуре од ниедна православна црква како автокефална и од тој аспект немаме што да загубиме доколку би биле признаени од страна на Бугарската православна црква.
– Што можеме да добиеме? Можеме да добиеме билатерално признавање од една соседна црква, што во принцип е добар чин, секако е подобра ситуација отколку ниедна и можно е со авторитетот кој го има БПЦ евентуално да потегне нога и некоја друга помала црква да пристапи кон следното. Преамбициозно и нереално е да се очекува дека со овој потег ќе се реши проблемот за признавање на автокефалноста, бидејќи вистинската адреса и понатаму е Српската православна црква – истакнува Димевски.
Досега, наведува тој, тие прашања се решаваа со консензус, што значи дека треба да сме свесни дека силните авторитети не се заинтересирани за ваков тип на решавање.
– Значи кога зборувам силни авторитети во православието пред сè мислам и на Грчката, на Српската и на Руската православна црква. Мислам дека е нереално од нив да очекуваме поддршка по ова прашање. Така што генерално главната придобивка ќе биде билатералното решавање, што секако е еден добар почеток за некое понатамошно одвивање на работите по овој спор. Ќе повторам, спорот ќе потрае. Доколку сакаме трајно решавање ќе мора да се изнајдат сили, начини и техники тоа трајно решавање првенствено да почне со давање на томосот од страна на Српската православна црква – вели Димевски.
