не сум од оние
кои на умрените чест им прават
по цркви ретко одам
скоро никогаш (да сум искрена)
не постам
ниту пак знам молитви
не знам да пресметам 40 дена
ниту пак адетите ми се блиски
јас сум од оние
кои на живите чест им прават
и кои на свој начин
покажуваат колку љубат
од оние сум кои немаат срам да кажат
или да напишат јасно и гласно
“ТЕ САКАМ”
кои знаат да плачат на туѓа болка
и да се смеат на туѓа радост
како нивна да е
така радува и така пече
јас сум од оние кои не играат игри
и во чии очи се’ се чита
питома и тивка
кротка како приспивна песна
и која кажува кога нешто не и’ е по ќеф
па се расправа ко дете
за после бурата ко јагне да те гледа
и некој ќе рече дека за овој свет не сум
а којзнае
можеби сум само на поминување
до целта, до она за кое навистина сум жива
а кога ќе умрам
тогаш не сакам помпи и церемонии
ниту чест сакам да ми правите
ниту црнини да се носат
сакам да е весело и шарено
и не, не правете ми тогаш чест
ниту 40 да ми вадите
ниту пак сакам да тажите
по купишта коски и гнило месо
не сакам така
сакам
сакам да се сакаме дур тука сме
дур живи сме да се милуваме
нежни едни со други да сме
и убав збор да си кажеме
дур тука сме
дур живи сме
срцата во љубов да си ги истркаламе
како гурабии во прав шеќер
мирисни и слатки да ни се
дур тука сме
дур не’ има
дур живи сме
да се сакаме
да се сакаме
